किनारा

थेंब होऊनी वाहत जाता
आयुष्याच्या प्रवाहासावे
वाटे एका वळणावरती
मागे वळुनी तुला पहावे

दूर तिथे ह्या क्षितिजापासून
पल्याड तू एकटा किनारा
जलबिंदू मी अजाण होते
तुझ्या भोवती घुटमळणारा

कुणा कळेना कसे लागले
वेड तुला ह्या जलथेंबाचे
अजाण वेडी वाहायचे मी
ध्येय घेउनी राविबिम्बाचे

शेवटास मी पाश तोडूनी
पुढे निघाले, पाठ फिरेना
असाह्य मागे तुझा चेहरा
मनातुनी सारता सरेना

सोबतीस तव असंख्य लहरी
तरीही तू आतून कोरडा
वरवर मीही शांतच असते
तव स्मरणांचा आत ओरडा

भेट जरी प्राक्तनात नाही
परस्परांचे उरी उसासे
शुष्क तिथे तू दूर कधीचा
शुष्क इथे हे श्वास जरासे

वाहत जाता प्रवाहासावे
आस उरे अंतरी एकटी
पुढल्या जन्मी प्रवाह रोखून
तू मझा होशील सोबती

अदिती